Οι απαντήσεις στα ερωτήματα των ομάδων Α1, Α2, Α3, Α4 και Α5 του μαθήματος

"ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ"

έχουν ως εξής:

Α1 ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ

Α1.1 β

Α1.2 α

Α1.3 ε

Α1.4 γ

Α15. γ


Α2 ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΡΥΘΜΙΚΟΥ ΜΕΤΡΟΥ

Α2.1 β

Α2.2 α

Α2.3 γ

Α2.4 β

Α2.5 δ

Α3 ΣΥΓΧΟΡΔΙΑΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ

Α3.1 δ

Α3.2 ε

Α3.3 γ

Α3.4 δ

Α3.5 α

Α4 ΔΙΑΔΟΧΗ ΣΥΓΧΟΡΔΙΩΝ

Α4.1 δ

Α4.2 α

Α4.3 ε

Α.4.4 γ

Α.4.5 β

Α5 ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΧΡΟΙΕΣ

Α5.1 δ

Α5.2 β

Α5.3 γ

Και τέλος η ΑΣΚΗΣΗ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ

Θα ήθελα στο σημείο αυτό να εκφράσω την ταπεινή μου άποψη μέσω ενός σχολίου.
Μια άποψη ενός ανθρώπου που σε καμία περίπτωση δεν διεκδικεί το "αλάθητο", αλλά εργάζεται χρόνια τώρα, με αν μη τι άλλο, σεβασμό πάνω στην διδασκαλία και προετοιμασία των υποψηφίων για τα Μουσικά Πανεπιστήμια.

• Τα ηχητικά παραδείγματα της ομάδας Α2 (Αναγνώριση Ρυθμικού Μέτρου) ήταν απολύτως εξεζητημένα, κακοπαιγμένα και κάποια από αυτά με patterns κακά κολλημένα ψηφιακά μεταξύ τους.
  Για του λόγου το αληθές, στο ένα απ΄αυτά είχε ξεφύγει και μία νότα από μια γκάιντα.
  Τέτοια θέματα δεν αξιολογούν ούτε την μουσική αντίληψη ούτε την γνώση.
  Άπολύτως μη χρηστικά ως εφόδιο για έναν μουσικό. Ένας απλός μουσικός γλωσσοδέτης δίχως νόημα.
  
• Στο ηχητικό παράδειγμα Α5.1 υπήρχε κακή ισορροπία εντάσεων με αποτέλεσμα το βιολί και ιδιαίτερα το λαούτο να είναι πολύ δυσδιάκριτα.
• Στο ηχητικό παράδειγμα Α5.3 έπρεπε ο μαθητής (ο καλός, ο διαβασμένος, αυτός που ξέρει να ξεχωρίζει χροιές) να διακρίνει μετάξύ των επιλογών γ και δ, όπου η μόνη τους διαφορά ήταν πως στην επιλογή γ υπήρχε βιμπράφωνο ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ "ΒΙΜΠΡΑΡΕΙ", ενώ στην επιλογή δ, υπήρχε μαρίμπα.
  Και ζητάμε από παιδιά 17 χρονών να ξεχωρίσουν αυτή την τόσο "λεπτή" ηχοχρωματική διαφορά ΜΕ 1 ΜΟΝΟ ΑΚΡΟΑΣΗ,, δίχως καμία προειδοποίηση για μια τέτοια αλλαγή.
  Τα παιδιά περίμεναν 3 ακροάσεις του κάθε παραδείγματος όπως κάθε χρόνο. Τι έγινε φέτος;
  Να υποθέσουμε πως παρόμοιες "αλλαγές" θα υπάρξουν και του χρόνου;
  
• Για το θέμα τώρα της κλασικής Αρμονίας, εκτιμώ πως ήταν κι εδώ μια κακή επιλογή.
  Το εν λόγω θέμα ήταν σαφέστατα προβληματικό στυλιστικά, με πολλές άσκοπα δύσκολες τεχνικές στιγμές.
  

Οι υποψήφιοί μας κλήθηκαν να απαντήσουν σε ένα σωρό πράγματα στα οποία έλλειπε η ουσία.

Το όλο σύστημα και η όλη φιλοσοφία της εξέτασης πρέπει να επανεξεταστεί.
Άραγε αν στην φαντασία μας καλούσαμε, ας πούμε τον Simon Rattle να απαντήσει τα παραπάνω ερωτήματα, πιστεύετε πως θα έπαιρνε βαθμό μεγαλύτερο από 50;
Αμφιβάλλω. Και κάτι τέτοιο πρέπει να μας ανησυχεί βαθύτατα.
Υπάρχουν τόσα πολλά και ουσιαστικά πράγματα πάνω στα οποία θα μπορούσαμε να εξετάσουμε τους υποψήφιους.
Επίσης, αλήθεια θα ήθελα να υποθέσω ποιος από τους υπεύθυνους που έβαλαν τα θέματα θα μπορούσε να απαντήσει σε συνθήκες εξετάσεων όχι μόνο όταν ήταν 17 ετών, αλλά και σήμερα;

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω πως η άποψή μου είναι πως τα θέματα ΝΑΙ, θα πρέπει να είναι δύσκολα.

Σε Πανεπιστήμιο αξιώνει να μπει κανείς.
Και μάλιστα αποφεύγοντας τα υπόλοιπα μαθήματα Γενικής Παιδείας (πλην Έκθεσης) που οι υπόλοιποι υποψήφιοι "λιώνουν" για να γράψουν έναν καλό βαθμό σε αυτά.
Δεν μπορεί κανείς να μπαίνει ούτε για πλάκα, ούτε "ανώδυνα".

Άλλο όμως δύσκολα και άλλο πρόχειρα και μερικώς (επιεικέστατα) "άστοχα".
Ζητώ συγγνώμη για την γκρίνια μου, αλλά έπρεπε να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου.
Δεν μπορώ να ανεχτώ άλλο  να αποθεώνεται η τυπικότητα και να χάνεται η ουσία.


Εύχομαι καλή επιτυχία στην "Μουσική Εκτέλεση και Ερμηνεία" την Δευτέρα.

Θοδωρής Μπρουτζάκης

thodorisbroutzakis@gmail.com